O nowym roku i innych dziwnych zbiegach okoliczności

 

 

"(...) ja jestem nowy rok przynoszę same nowe dobre dni..."

Nie czuję się inaczej, a dwa różne ptaki dalej podsuwają mi do uszu dziwne pomysły.

Gołębie zostały wyprzedane na śluby, więc to one zgodziły się założyć mi noworoczny wianek osobiście.

 

 

Mam 16 lat i pół.

Wbijam wciąż paznokcie w stół.

Kiepsko mi tu, uciec chcę,

stres dość ogranicza mnie.

Nie wiem nigdy co i jak.

Często mi współczucia brak.

Brak też wiary i pieniędzy,

żyję więc w podwójnej nędzy.

Chcę stąd nawiać, ale znowu

kroki wiodą w stronę domu

i zamknięcia w czterech ścianach

wraz z nauką do pytania.

Szukam sensu, lecz znajduję

tylko z wychowania dwóję.

Wciąż próbuje stać na nowo

się jednostka wyborową.

A wychodzi to co zwykle:

moje dziwne, różne cykle.



***

Nie było mnie, bo się zgubiłam w świecie tak zwanym rzeczywistym. Aż się zasmuciłam, zdając sobie sprawę, jak łatwo się do tej złudnej rzeczywistości przystosowałam. Znam na pamięć plan lekcji, zaczęłam planować, brać odpowiedzialność i szukać kompromisów, czyli robić te wszystkie rzeczy, które robią ludzie poważni, żeby uchodzić za przystosowanych i ludzie przystosowani, żeby uchodzić za poważnych. ble 

 

 Podsumowanie roku?

- zrozumiałam, że życie to nauka podejmowania złych decyzji,

- nie rozumiem natomiast dalej dlaczego,

- nauczyłam się, że warto od razu robić ładne zdjęcie legitymacyjne, a nie takie w dzień złożenia papierów do szkoły, bo proces wyrobienia nowej legitymacji wymaga dużo papierkowej roboty i kosztuje 12,89 zł (sic!)

- dwie pary dziurawych rajstop,

- obsikany przez kota dywan,

- stały uraz w psychice.

 

Postanowienia?

- brak.

 

   Nie chodzi wcale o to, że jest ze mnie tak wspaniała i niesamowita osoba, że już nie muszę się zmieniać. Nie. Po prostu w międzyczasie i tak się zmienię i realizowanie jakichkolwiek postanowień będzie się kłóciło z moim nowym bytem. (Jeżeli na przykład zostałabym gotem, to jak mogłabym realizować postanowienie częstszego uśmiechania się do ludzi?)

 

  Aż chciałoby się powiedzieć o 2017 "rok zmian", ale w moim przypadku byłoby to "życie zmian",  a jest to hasło tak uniwersalne to każdego, że żal je w ogóle wymawiać.

 

  Niech będzie lepiej, albo nawet gorzej. byleby jakoś było.

 

zdrówka - wracająca do żywych w internecie - autorka tego bezsensownego bloga